Ook in 2020 hebben we nog steeds het nadeel dat de buitenplaneten zoals Mars, Jupiter en Saturnus in de zomer zichtbaar zijn. Dat betekend dat ze altijd laag aan de horizon te vinden zijn wat tot gevolg heeft dat de seeing vrijwel altijd erg ongunstig zal zijn. Bij hoge uitzondering kan je meemaken dat ondanks de lage stand de seeing toch verrassend goed is. Er zijn sites waarin de te verwachten kwaliteit van de seeing wordt aangegeven zoals b.v. meteoblue.com . Mijn ervaring met die verwachtingen is dat het heel dikwijls niet met de werkelijkheid overeenkomen.

Een zeer goede methode van scherpstellen van een kijker is het gebruik van het Bahtinovmasker. Bij een goed vormgeven masker is het zelfs mogelijk de invloed van de seeing op de scherpstelling zichtbaar te maken. Hier filmpjes van het Bahtinovpatroon.

Capelle op 30 dec 2019 om 23.10 uur. De declinatiehoogte 77° .
Kijker; C9,25 met 6,3 reducer + Asi 294mc. Belichtingstijd per beeldje 1/100 sec. Opname 30 fps.
klik op de foto om filmpje te starten

In de computertechniek worden afbeeldingen weergegeven met 8 bits bestanden. Dat betekend dat de helderheid van een beeldpunt (=pixel) per kleur kan worden aangeven in maximaal 256 niveaus (2 tot de macht 8). Deze norm is het gevolg van het feit dat onze ogen niet in staat zijn om kleiner helderheidsverschillen als deze 1/256 te kunnen zien en het daarom zinloos is kleiner helderheidsverschillen te benoemen. Een andere zaak is dat een hogere bitdiepte wel zijn voordelen heeft als het gaat over bestanden die bewerkingen ondergaan zoals die veel bij de digitale techniek aan de orde zijn.

In begin April 2020 waren naar een lange tijd weer eens heldere nachten. Op 4 april bleek de seeing erg goed te zijn wat een reden was op weer eens een maanmozaïek te maken. Deze keer de Asi 294mc (gekropt) toegepast wegens het grote dynamische bereik van deze camera. Kijker 250mm F4,8 newton met 2,5x Barlow - frames 1200x800. Er zijn 38 filmpjes van 3000 beeldjes waarvan 800 in de stack gebruikt voor deze mozaïek. Het bleek een hele puzzel de bewerkingswijze te vinden voor het beste resultaat.

De 30 cm Maksutov kijker is met zijn openingsverhouding van F16 vooral een maan en planeten kijker. Maar een dergelijke kijker is door de grote diameter zeer gevoelig voor de seeing (toestand van de atmosfeer waar we doorheen kijken). Zo is de kleinste vergroting van deze kijker (met oculair van 56 mm brandpunt) al  85 x en daarbij is de invloed van de seeing al aan de orde. Dikwijls zal de scherpte van het beeld nadelig worden beïnvloed waardoor de kijker niet in staat is te laten zien tot wat hij in staat is.

In 2019 waren de opposities van Jupiter en Saturnus erg ongunstig omdat die in de zomer plaats vonden en daardoor  deze planeten alleen maar laag aan de horizon te zien waren. Dat zijn omstandigheden die vrijwel altijd een ongunstige seeing tot gevolg hebben. Hier en tweetal animaties van Jupiter die gemaakt zijn op avonden waarop de seeing verrassend goed was als we de omstandigheden in acht nemen.

Jupiter met Ganymedes en Io 24-7-2019

Deze jaren zijn zeer ongunstig voor het waarnemen van Saturnus en Jupiter. Deze staan namelijk tijdens hun opposities zeer laag aan de horizon. Maximaal komen ze tot een declinatiehoogte van iets meer dan 16°. Hierdoor is de kans op goede condities voor het waarnemen zeer klein. Op 16 op17 mei was echter de seeing verrassend goed zoals deze opname van die nacht laat zien.

Jupiter 17mei 2019-0.0 uur

Het is een bekend gegeven dat een telescoop van het SCT-type last heeft van wat men noemt mirrorflip. Voor het instellen van het focus wordt de primaire spiegel met een stelschroef over de centrale buis verschoven. Doordat die beweging via een hefboom van stelschroef naar spiegel wordt gebracht zal door speling tussen spiegel en buis de spiegel tijdens veranderen van bewegingsrichting een kleine kanteling ondergaan. In de figuur laat ik via een animatie dit zien.